Het begrip non-dualiteit kom je tegen wanneer je geïnteresseerd bent in ontwaken. Wat dit begrip betekent is dat we onze ware essentie ontdekken. De herkenning van deze non-duale realiteit is de bron van blijvende vrede en geluk, wat de dualiteit van ervaringen overstijgt. Het is een realisatie dat er werkelijk maar één onderliggende realiteit bestaat, met een afwezigheid van duel en afgescheidenheid.

Als je puur naar de reis van ervaringen kijkt, dan hebben we enorm veel contrast ervaren. Hierin is continu een duel om ervaringen onder te verdelen tussen goed en fout, comfortabele gevoelens en niet oncomfortabele gevoelens. Deze ervaring en gebeurtenis mag er wel zijn en deze ervaring en gebeurtenis had anders moeten zijn.

Het zijn veronderstellingen van het idee en de gedachte een afgescheiden persoon te zijn. Hierdoor gaan we vanzelf op zoek naar geluk en stabiele vrede, omdat we dit door deze onderverdeling van het afgescheiden zelfgevoel niet ervaren. Dit duel en afgescheidenheid verwijdert ons juist van onze ware aard. Als we werkelijk geïnteresseerd zijn en onze hoogste prioriteit brengen naar de aard van de mind, dan investeren we aandacht in het zelfonderzoek en kijken in onze directe ervaring wat de werkelijkheid is van gedachten, emoties en waarnemingen.

In je directe ervaring kom je er zelf achter dat er geen dualiteit en afgescheidenheid bestaat, maar alleen non-dualiteit. Er is één ondeelbare werkelijkheid, waarvan de aard oneindig bewustzijn is. Je hebt al duizenden keren ervaren dat geluk en vrede niet te vinden is in objectieve ervaringen. We gaan het niet vinden in relaties, in substanties, in spullen, etc.

Dit was een geïdentificeerde gedachte die je daarin liet geloven, wat uiteindelijk voor het gevoel van lijden zorgt, het gevoel van gebrek en gemis. Deze illusionaire zoektocht is niet meer nodig, als we weer thuiskomen in werkelijkheid. Puur door je interesse kan dit non-duale begrip steeds weer en meer je directe ervaring zijn, in volledige eenheid met alles wat er is.